اینجا مینویسم شاید گذر زمان تو را هم یه روز برای خواندن این مطلب به اینجا بکشاند...

من همانم که با اینکه میدانستم تو نمیتوانی با من باشی ولی باز دوستت داشتم.

منی که میدانستم بیشتر از نصف حرفهایت راست نبود ولی به احترام دلم باور میکردم!

و ندانستی که آنهایی که نصف شب با آنها میحرفی و وقتی اس ام اس هایی من نمیآیند میگفتی

لابد حافظه پر شده است!!!!

من تمام اینها را میدانستم. ولی دوستت داشتم

همه رفتنی أند و فقط چند روزی تو را میخواهند.....

معلم برای شاگرد تنبلش شرط گذاشته بود درصورت آوردن یک قاشق از خاک بهشت به اونمره ی قبولی خواهد داد.....فردای آن روز شاگرد یک قاشق خاک میاره وتقدیم میکنه به معلمش ....! ....معلم ناراحت وباحالتی پرخاشگرانه گفت من رو به مسخره گرفتی...این خاکوازکجا آوردی ...؟؟ دانش آموزبا بغضی در گلووچشمایی گریان گفت این خاک زیرپای مادرمه..!!!       شما .... به من آموختید که "بهشت زیرپای مادران" است

  در اعماق وجودت
  ستاره ای
  هست که شب را
 انکار می کند
 شمشیر در
رگ های
ستاره
فروکن
 

کوه پرسيد ز رود

زير اين سقف کبود

راز ماندن در چيست؟ گفت در رفتن من

کوه پرسيد و من؟      گفت در ماندن تو

ببلبلي گفت ومن؟

خنده اي کرد وگفت   در غزل خواني تو

آه از آن آبادي

که در آن کوه رود

رود  مرداب شود

ودر آن بلبل سرگشته سرش را به گريبان ببرد

ونخواند ديگر

من و تو

بلبل و کوه و روديم

راز ماندن جز

در خواندن من

ماندن تو

رفتن ياران سفر کرده ي مان نيست

بدان